Anne olmak yada olabilmek.

Anne olmadan önce: Gece ne kadar geç yatacağım ya da sabah ne kadar geç kalkacağımı düşünmezdim..
Kesintisiz, düşüncesiz uyuyabilmenin kıymetini bilmezdim.
Evimi dağıtacak şeylerin küçük oyuncaklar, yırtık kağıtlar olacağı aklıma bile gelmezdi... Saksılarımın zehirli olup olmadığını düşünmemiştim bile.
Ya da banyoda duran el sabununun bir içecek gözüyle görülebileceğini...
Üzerime bu kadar işeneceğini, kusulacağını ve daha da ilginci bundan rahatsız olmayacağımı bilemezdim.
Gaz çıkartmanın eğlenceli tarafını göremezdim.
Ağlayan bir bebeği aşısı yapılsın ya da test için kan alınacak diye böğüre böğüre kucağımda sıkabileceğimi bilmezdim.
Ağlamaklı gözlere bakıp ağlayabileceğimi, minik bir tebessümden büyük mutluluklar yaşayabileceğimi düşünemezdim.
Saatlerce uyuyan bir bebeği seyretmek için uyanık kalabileceğimi...
Kalbimin vücudumun dışında bir yerlerde olabileceğini...
Aç bir bebeği doyurmanın insanın ruhunu nasıl doyurabildiğini..
Bir anne ile çocuğunun arasındaki bağın göbek bağından çok daha sağlam olduğunu...
Bu kadar küçük bir bedenin bu kadar büyük bir huzur verebileceğini...
Düşünemezdim...
Bütün bir gece boyunca, hatta geceler boyunca her şeyin yolunda gidip gitmediğini kontrol etmek için 10 dakikada bir uyanacağıma.
Kapılardan nefes sesi dinleyeceğime.
Başkasının öksürüklerinin ciğerimi parçalayabileceğine.
Bir insan öpücüğünün kesilen parmağımın acısını dindirebileceğine.
İnanamazdım....
İyiki bana bu duyguları yaşatıyorsun iyiki benimsin bebeğim...


alıntıdır

bu yazıyı facebook sayfamda paylaştığımda bir çok arkadaşım benden kopyalayıp paylaştı bir annenin duyguları ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi herkes kendini buluyor bu yazıda her satırını yaşadım sanki sanki ben yazdım busatırları yazan kim bilmiyorum ama biz annelerin yüreğine dokunmuş eline yüreğine sağlık bende sizlerle paylaşmak istedim.